Resah Yang Menjadi

Tak banyak benda yang aku boleh buat masa ni, hanya layan menung ja.Boleh kata tiap malam otak ni macam nak meletup dok pikiaq segala apa bana semua.Aku pun tak tau, dok merasa takut la, risau la, resah bagai dengan segala benda² yang negatif la senang kata.Takdak sebab, bila mai malam ja dia akan mengelisah semacam dan aku benci sangat perasaan macam ni.Ikut hati aku, rasa macam nak keriau kuat² tapi untuk apa? Satgi mak aku ingat aku meracau tak tentu hala pulak.Terkadang, aku rasa cara aku dok pikiaq ni macam nak bunuh aku ja.Takdak la sampai nak berhalusinasi bagai, aku tak gila beb.Dok elok lagi, masih waras cuma otak ni dia suka spin ikut suka hati dia walaupun aku tak suruh pun dia pikiaq sampai ketengah laut.Ka aku memang ada potensi nak gila? Ishh ang ni kesitu pulak d oi, jangan dok cakap merapu sangat.Mungkin sebab lama sangat aku dok kat umah mak ni, terasa macam dah susahkan mak dengan keadaan aku.Masa sakit tu memang aku tak mau mai umah mak sampai la mak sendiri yang mai amek aku kat umah pak aku.Masa tu aku memang dah lembik!

Aku pun takdak niat nak bagi mak susah, rasa bersalah tu memang ada tapi apa pilihan aku ada? Mak aku nak bawak aku pi berubat nanti mungkin bulan depan katanya, itu aku tak tau la cuma kalau boleh aku tak mau mak susah kerana aku.Itu saja, dah lama aku kat sini dan aku kesian tengok keadaan mak yang dok risau dengan keadaan aku.Ya Allah, Kau mudahkanlah urusan ibu ku! 😞

Catat Ulasan

Terbaru Lebih lama